η γυναίκα του 19ου αιώνα στη Θράκη και στη Κρήτη.

 

 Ομάδα:Σταμκόπουλος Βαγγέλης, Σαγιόγλου Σάββας, Σαραντίδης Παναγιώτης, Νικολαϊδου Μαρία, Μπορμπόκη Αγγελική

 

Μέσα από τα δύο κείμενα μπορούμε να συμπεράνουμε πολλά πράγματα για τη γυναίκα του 19ου αιώνα στη Θράκη και στη Κρήτη.

Η γυναίκα στη Κρήτη είχε έναν άχαρο ρόλο. Πρώτα από όλα, είχε περιορισμένη ελευθερία αφού για οτιδήποτε ήθελε να κάνει έπρεπε να πάρει άδεια από τον άντρα της.Επίσης, στο απόσπασμα ο Καζαντζάκης μας λέει ότι λίγες φορές είχε δει τη μητέρα του να γελάει, κάτι που δείχνει ότι σπάνια ήταν χαρούμενη και ότι καταπίεζε τα συναισθήματα που ένοιωθε. Επιπλέον, όταν ο άντρας της τής λέει να χορέψει, ο γιος της και συγγραφέας του κειμένου προσπαθεί να την εμποδίσει, κάτι που δείχνει ότι ήταν πολύ παράξενο για την εποχή εκείνη να χορεύει μια γυναίκα μπροστά σε τόσους άνδρες. Εκτός από αυτά, η γυναίκα έπρεπε να προσέχει τα παιδιά και να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού αφού ο άντρας έπρεπε να δουλεύει κοπιωδώς. Αυτό φυσικά σημαίνει ότι η γυναίκα αναλάμβανε την πλήρη ανατροφή των παιδιων.

Σε αντίθεση με την γυναίκα στην Κρήτη, η γυναίκα της Θράκης ήταν πιο ελεύθερη καθώς έπαιρνε μέρος σε χορούς και πανυγύρια και μάλιστα, αν και σπανίως, μεθούσε. Επίσης, η μάνα του συγγραφέα, μας λέει ότι όσα χρόνια ήταν παντρεμένοι,         ο άντρας της ούτε μια φορά δεν της μίλησε με άσχημα λόγια. Αυτό δείχνει ότι οι άντρες τους τις αγαπούσαν και τις σέβονταν. Η μόνη φορά, σε τρία χρόνια γάμου που τις μίλησε άσχημα, ήταν όταν, έστω και κατά λάθος, καταπλάκωσε το παιδί της με αποτέλεσμα να το σκοτώσει. Εκείνη η φορά ήταν δικαιολογημένη όμως.

Έτσι, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι και στις δύο κοινωνίες οι οικογένειες είχαν χαρακτήρα πατριαρχικό. Η γυναίκα, όμως, συμμετέχει σε κοινωνικές εκδηλώσεις, αλλά με τη συνοδεία του συζύγου της. Επίσης, στις κοινωνικές εκδηλώσεις ορισμένες φορές γίνεται και το κεντρικό πρόσωπο αφού μέσα από τα αποσπάσματα του Καζαντζάκη από τη μία μαθαίνουμε ότι η γυναίκα τραγούδησε μπροστά από πολλούς άντρες και του Βιζυηνού από την άλλη ότι η γυναίκα χόρεψε μαζί με τον άντρα της. Γενικά όμως, η γυναίκα όφειλε να φροντίζει την τιμή και το όνομά της και να σκέφτεται συνεχώς αν θα την κρίνει θετικά ο κοινωνικός περίγυρος.