Η Αρετούσα εξομολογείται μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της

Μέλη της ομάδας: Βαγιαλένα Δράμπα, Ιωάννα Καπατασίδου, Άννα Κουντζόγλου, Άννα Αββακουμίδου

 

Ηράκλειο, Τρίτη 29/06/1666

 Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Άλλη μια μέρα στη φυλακή… Έξω η φύση είναι ολόχαρη.
Τα πουλάκια κελαηδάνε, τα λουλούδια ανθίζουν με τόσο ωραία και λαμπερά χρώματα! Ο ήλιος μπαίνει από μια σχισμή μέσα στο κελί μου και προσπαθεί να μου ομορφύνει λίγο τη μέρα… Δεν αντέχω άλλο! Ο πατέρας και η εγωιστική του στάση, η νένα που δεν σταμάτησε να με παρακινεί να παντρευτώ, η πείνα, η κούραση, η βρωμιά του κελιού… Κι αυτά τα πουλιά… Γιατί πρέπει να σημαίνουν κάτι; Όμως δεν το βάζω κάτω! Θα μείνω εδώ όσο χρειαστεί! Θα μείνω περιμένοντας τον Ερωτόκριτο! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, θα τον περιμένω… Έχουμε δώσει όρκο να είμαστε για πάντα μαζί! Θέλω τόσο να ακούσω τη φωνή του… Να τον δω κάτω από το παράθυρό μου να μου τραγουδάει με αυτή τη γλυκιά φωνή του που με ταξιδεύει… Να με πάρει στην αγκαλιά του και να χαθώ μέσα της χωρίς να με νοιάζει τίποτα άλλο… Εγώ τον αγαπάω τον Ερωτόκριτο! Αυτός είναι ο μόνος που αγάπησα ποτέ… Δεν με ενδιαφέρει τίποτα πια! Η ζωή μου δεν έχει πλέον νόημα εφόσον δεν πρόκειται να την περάσω με τον αγαπημένο μου Ερωτόκριτο! Δεν πάνε να λένε!! Δεν παντρεύομαι.. Αχ, γιατί πατέρα να είσαι τόσο άκαρδος;; Δεν καταλαβαίνεις ότι τον αγαπάω αληθινά; Δεν με καταλαβαίνει κανείς;;;