Η γυναίκα στη Θράκη και στην Κρήτη

Ομάδα :Ρίζος Θεοφάνης, Νουλίκα Μαρία, Καραγιάννη Ελευθερία, Πεκρίδης Νίκος, Οσάφι Μάριος

Το αμάρτημα της μητρός μου Υπόθεση

Το διήγημα αναφέρεται  σε ένα οικογενειακό δράμα. Τα κύρια πρόσωπα του έργου είναι η Αννιώ , η μοναδική αδερφή η οποία είναι άρρωστη,  ο αφηγητής ο οποίος είναι αδερφός της οικογένειας  και η χήρα μητέρα τους η οποία είναι προσηλωμένη στην κόρη της.  Μέτα από καιρό η Αννιώ πεθαίνει και η μητέρα αποφασίζει να υιοθετήσει μία ψυχοκόρη. Αφου την μεγαλώνει και την παντρεύει υιοθετεί μία ακόμα κόρη με αποτέλεσμα την έντονη αντίδραση των γιών της. Έτσι  αναγκάζεται να τους αποκαλύψει το μυστικό και τις ενοχές που κρατούσε μέσα της για χρόνια.  Οι τύψεις  βασάνιζαν ήταν επειδή η ίδια είχε καταπλακώσει άθελα της  στον ύπνο της  την μοναδική της κόρη, η οποία τότε ήταν βρέφος. Επομένως  οι υιοθεσίες είχαν ως στόχο την εξιλέωσή της και την αναπλήρωση του τραγικού κενού που της είχε δημιουργηθεί.

Θράκη 1847

Με βάση τις πληροφορίες που αντλήσαμε από το κείμενο καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως οι γυναίκες εκείνη την εποχή έβγαιναν στον  κόσμο και συμμετείχαν στα κοινά μόνο σε ειδικές περιστάσεις και συνήθως όταν το επέτρεπαν οι άντρες τους. Σε αντίθεση με τον άντρα που είχε το ελεύθερο να διασκεδάσει όπως αυτός ήθελε. Η ανατροφή των παιδιών ήταν αποκλειστικά γυναικεία αρμοδιότητα, όμως το παιδί άνηκε στον άντρα και είχε ευθύνη στην ανατροφή του και στη διαμόρφωση του χαραχτήρα του. Στην περίπτωση που η γυναίκα έκανε κάποιο παράπτωμα το οποίο μαθευόταν αυτομάτως δεν είχε θέση στην κοινωνία. Με βάση  περαιτέρω πληροφορίες που αντλήσαμε από το διαδίκτυο η θέση της γυναίκας τον 19^ου αιώνα ήταν εντός του σπιτιού και η κύρια ασχολία της ήταν οι οικιακές ή άλλες παρόμοιες εργασίες που είχαν ως σκοπό να διευκολύνουν την ζωή του άντρα. Η εκπαίδευση της γυναίκας ήταν σπάνιο φαινόμενο και δεν είχε σε καμία περίπτωση του μορφή αυτής του άντρα. Στόχευε στην διαμόρφωση ενός πιο ηθικού χαραχτήρα και όχι στην γενική εκπαίδευση της με στόχο την επαγγελματική κατάρτιση ή αποκατάσταση. Η εκπαίδευση αυτή είχε ως στόχο να τις κάνει ιδανικές μητέρες και συζύγους καθώς για αυτόν το λόγο οι γυναίκες δεχόντουσαν αυστηρή αγωγή από τα παιδικά τους χρόνια. Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως στην Θράκη, τα συναισθήματα των παντρεμένων είναι κυρίως η γλυκύτητα και η τρυφερότητα.

Κρήτη  1890

Οι γυναίκες στην εποχή εκείνη ήταν χαμηλοβλεπούσες και σπάνια συμμετείχαν στα κοινά όπως οι άνδρες.  Πριν πράξουν οτιδήποτε, κυρίως μπροστά σε  τρίτους, έπρεπε να έχουν την άδεια του άντρα τους. Μέσα στο κείμενο φαίνεται επίσης πω η γυναίκα έδειχνε ένα είδος λατρείας και θαυμασμού προς τον άντρα της παρά την καταπίεση που δεχόταν από αυτόν. Φυσικά ήταν θέμα τύχης η συμπεριφορά της γυναίκας από τον άντρα, διότι εκείνος μπορεί να ήταν ευγενικός, συμπονετικός αλλά και αυταρχικός.  Στην διάρκεια του 19^ου αιώνα η γυναίκα της Κρήτης διακρίθηκε για το σθένος της καθώς υπέμεινε κακουχίες και αντίξοες συνθήκες που αρμόζουν σε άντρες. Κατά την διάρκεια του β παγκοσμίου πολέμου έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην αντίσταση βοηθώντας τους άντρες στις επιχειρήσεις τους . Γενικά στην Κρήτη υπήρχε το συναίσθημα του ερωτισμού μεταξύ άντρα και γυναίκας.