ΟΜΑΔΑ : Γιαμαλή Α. , Αντώνογλου
Α. Καλτσίδης Γ. , Κόιος Γ. , Κόιου Α. , Κύρου Χ.
1) ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ
1) ΤΟ ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΜΟΥ
Σύμφωνα
με πληροφορίες που βρήκαμε στο διαδίκτυο η οικογένεια απαρτίζεται από πέντε μέλη: από την πρώτη κόρη την Αννιώ, την
υιοθετούμενη Αννιώ, την μάνα και τους τρεις γιους της. Η Αννιώ έχει υποστεί μια
αρρώστια από την οποία και πεθαίνει αργότερα.
Έπειτα,
η μητέρα υιοθετεί μία άλλη κόρη που την φροντίζει με μεγάλη στοργή, κάτι το
οποίο προκαλεί την έντονη αντίδραση τον αγοριών. Όταν ο Γιωργής επιστρέφει από
τα ξένα αντιδρά από την υιοθεσία αυτή και η μάνα αναγκάζεται να ανακαλύψει το
μυστικό της. Όλον αυτόν τον χρόνο νιώθει τύψεις για το παρελθόν της, όπου είχε
αποκτήσει ένα κοριτσάκι το όποιο καταπλάκωσε άθελα της στον ύπνο της βρίσκοντας
το την επόμενη μέρα νεκρό.
ΑΝΑΦΟΡΑ
ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ
Πρόκειται
για τη μυθιστορηματική αυτοβιογραφία του Νίκου Καζαντζάκη, την οποίαν ο θάνατος
δεν του επέτρεψε να ολοκληρώσει. Γεγονότα και θρύλοι, βιώματα και ελπίδες,
όνειρα και απογοητεύσεις, οράματα και χίμαιρες, ιδέες, εμπνεύσεις και έργα,
ταξίδια φυσικά και πνευματικά, η πατρίδα και ο κόσμος, πρόγονοι και σύγχρονοι,
το πρότυπο του «μελλούμενου ανθρώπου», αναδύονται από τις σελίδες αυτής της
πνευματικής αναφοράς που ο Νίκος Καζαντζάκης ένιωσε την ανάγκη να απευθύνει
στον μεγάλο Κρητικό «παππού» του: τον Δομήνικο Θεοτοκόπουλο, τον Ελ Γκρέκο.
Τα γεγονότα που περιγράφει ο
Γεώργιος Βιζυηνός στο ‘Αμάρτημα της μητρός μου’ αφορούν τη νύχτα του γάμου και
συνέβησαν πιθανότατα το 1847. Τα γεγονότα που αναφέρει ο Νίκος Καζαντζάκης
σχετικά με το τραγούδι της μητέρας του θα πρέπει να συνέβησαν κάποια στιγμή
μετά το 1890, εφόσον ο Καζαντζάκης γεννήθηκε το 1883.
Παρατηρούμε, δηλαδή, ότι τα
δύο αυτά περιστατικά, οι δύο αυτές γιορτινές περιστάσεις, απέχουν μεταξύ τους
σχεδόν 50 χρόνια και για το λόγο αυτό η θέση της γυναίκας μοιάζει να είναι ίδια.
Από την Κρήτη μέχρι τη Θράκη,
η γυναίκα όφειλε να κινείται στη σκιά του συζύγου της και να σέβεται την επιθυμία
της κοινωνίας, που ήθελε τη γυναίκα υποταγμένη στην αντρική παρουσία. Οι
γυναίκες βρίσκονταν αρχικά υπό τον απόλυτο έλεγχο του πατέρα τους, αλλά και της
μητέρας τους, η οποία είχε την ευθύνη να διαμορφώσει το χαρακτήρα τους και στη
συνέχεια περνούσαν στον έλεγχο του συζύγου τους, στον οποίο η κοινωνία
αναγνώριζε πλήρη εξουσία στα μέλη της οικογένειάς του.
Από τη διήγηση της μητέρας
του Βιζυηνού μαθαίνουμε πως η μητέρα της δεν την άφησε ποτέ να χαρεί όσο
βρισκόταν υπό τη δική της ευθύνη, στοιχείο που υποδηλώνει την αυστηρή αγωγή που
δέχονταν οι κοπέλες από τα παιδικά τους χρόνια προετοιμάζοντας τες να τεθούν
υπό την έλεγχο του συζύγου τους. Οι γυναίκες της εποχής εκείνης βρίσκονταν από
μικρή ηλικία σε διαρκή περιορισμό και έναν αυστηρό έλεγχο της συμπεριφοράς
στους. Κάθε γυναίκα όφειλε να ζει σύμφωνα με ό,τι πρόσταζε η κοινωνία. Όφειλε
να είναι αφοσιωμένη μητέρα και σύζυγος.
Κάθε
γυναίκα βίωνε την διαφορετική εμπειρία στο γάμο της, ανάλογα με την
προσωπικότητα του συζύγου της. Διαβάζοντας, για παράδειγμα, το Αμάρτημα της
μητρός μου, σχηματίζουμε την εντύπωση πως ο πατέρας του αφηγητή υπήρξε πάντοτε
ευγενικός και προστατευτικός απέναντι στη γυναίκα του. Η στάση του κατά τη
διάρκεια του γλεντιού, αλλά και κατόπιν στην κρίσιμη στιγμή του αμαρτήματος, δείχνει
την αγάπη που υπήρχε μεταξύ τους. Ο πατέρας φροντίζει να προφυλάξει τη γυναίκα
του από τη σκληρή αντιμετώπιση των κατοίκων του χωριού αν μάθαιναν ότι είχε
πλακώσει το παιδί της και της μιλά άσχημα μόνο και μόνο για να την κάνει να
σταματήσει το θρήνο που θα πρόδιδε το μυστικό της.
Από την
άλλη, διαβάζοντας την αφήγηση του Καζαντζάκη κατανοούμε πως ο πατέρας του ήταν
συνήθως αυστηρός απέναντι στη γυναίκα του καθώς όπως αναφέρει μόνο κατά τη
διάρκεια του γλεντιού της μιλά με γλυκύτητα και την κοιτάζει για πρώτη φορά με
τρυφερότητα.
Ο
Βιζυηνός μας δίνει τα στοιχεία που εκφράζουν την εκτίμηση του ενός προς τον
άλλον, την τρυφερότητα και την αγάπη ανάμεσα στους γονείς του, ενώ ο
Καζαντζάκης, αποδίδει τον ερωτισμό που εξέπεμπε η μητέρα του και το πάθος που υπήρχε
ανάμεσα σε εκείνη και τον άντρα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου